Bez kategorii

Trawnik zaraz po deszczu dostykany czubkiem buta.  – A ja lubię mokrą trawę.  – To fajnie. A można wiedzieć czemu?  – Bo mi pasuje do sukienki.

 Siedzi na nocniku. Po chwili  – Skończyłam.  – I co zrobiłaś?  – Kupę.  – O matko…  – Ale bez paniki.

 Wsiadamy do kumpla do busa. Na tył. I siedzimy też tyłem. W sensie, że plecami do kierunku jazdy.  Po chwili się Iga odzywa:  – Ale ma śmieszny samochód, co nie?  ……….. Odwrotny.

 – Igielit, chodźmy już lepiej do domu, bo nas zaraz zjedzą te komary….  – Ciągle tylko te komary i komary. Kuciopary, kuciopary…

 Siedzimy sobie w czymś w rodzaju poczekalni. Najpierw nikogo nie było, więc położyłem torbę trochę dalej od siebie, na sąsiednim stoliczku. Chwilę później przyszła jakaś starsza pani i usiadła torby nieopodal. Iga (oczywiście bez bawienia się w jakieś tam szepty):  – Tato, zabierz tę torbę.  – Dlaczego?  – Bo nam ta pani ukradnie!

 Nad jeziorem pobliskim:  – Tato?  – Tak?  – Ale tu jest fantastycznie.  – No to ja się cieszę, że ci się podoba..  – A mnie strasznie jest miło, że cię poznałam.

 Ola pokazuje na palcach, rękach, nogach itepe:  – Widzisz, ja mam tyle lat, ile ty masz palcy tu i tu, i tu, i tu, i tu, i tu… Widzisz jaka jestem stara…?  – Jak babcia?

 Fragment rozmowy z napotkaną dziewczynką:  – A jak ma imię twoja babcia?  – Gizela.  – Hyhyhyhyhyhyhy. ŻIZEL!

 Idziemy. Plażą nadmorską. Równolegle pani. Uśmiecha się i odsłania dwa złote zęby. Iga na cały głos, wspomagając się nieszczęsnym gestem z paluchem:  – Patrz! Patrz!! Patrz!!! Jakie ma zęby kolorowe!!! Ja cie gole!!!

 Jedziemy do domu. Czas codziennego lekarstwa.  – Igieła, trzeba leki zjeść.  – No wiesz? W samochodzie?