[Dla odmiany, na końcu tekstu pod linkiem – mały bonus] To miał być zupełnie inny tekst. Odwrócony niemal o 180 stopni. Wczoraj jednak usłyszałem z ust człowieka, którego zdanie bardzo szanuję i poważam, że przecież ciągle piszę o tym samym. I dodał jeszcze, że chyba zdaję sobie z tego sprawę. Nie było w tym … [Read more…]
W numerze 00 „Ilustrowanego Kuriera Ulicznego” z września 2018 ukazał się niniejszym pierwszy odcinek powieści w odcinkach pt. „Rząd dusz”. Jak napisano w powyższym periodyku autorów jest dwoje: „Aleksandra Ambroziak – niewiele więcej przed dwudziestką, niż Robert Strzała po czterdziestce. Oboje chodzą do dąbrowskiego Plastyka i łączy ich wiele spojrzeń na świat, choć czasami dzieli … [Read more…]
Niejeden raz już mówiłem, że naprawdę bardzo lubię swoją pracę i nie zamieniłbym jej na żadną inną. Tak naprawdę nie podobają mi się w niej chyba tylko trzy rzeczy i wiem, że nie jestem w tym myśleniu odosobniony. Po pierwsze biurokracja i tony papierów, dokumentów, które przewalają się przez każdą jedną szkołą. Nie przeskoczę, przywykłem, … [Read more…]
Antek jest dzieckiem, które lubi chodzić do lekarza, kocha zastrzyki i szczepionki, rozmawia z panią podczas pobierania krwi oraz – co trochę jednak przerażające – bacznie patrzy i komentuje, jak się strzykawka napełnia. Dzisiaj. Pani doktor: – Tutaj macie skierowanie na szczepienie na odrę, świnkę i różyczkę. – I co?! Mogę sobie wybrać?! – entuzjazm … [Read more…]
Byliśmy wczoraj w centrum naszego miasta. Z Ulubioną Olą i Ulubioną Igą. Żeby uczcić, żeby pamięć… A przede wszystkim, żeby się zatrzymać… bez względu na ocenę… zatrzymać się i nic nie mówić… Więcej nabrać się nie dam. Czczenie odbywało się na rondzie, zbiórka 10 metrów obok. I tak się zbieraliśmy niby razem, ale – jeśli … [Read more…]
O tym, że „właśnie skończyła się jakaś epoka” słyszałem ostatnio kilka razy… Po śmierci Lemmy’ego, Bowie’ego, Młynarskiego, Bryla, Kory, Stańki… Nie zgadzam się. To nie jest prawda. Nie skończyła się… No chyba, że te epoki są coraz krótsze. Ostatnia trwała jeden dzień. A za jakiś czas znowu ktoś powtórzy to zdanie… Nie rozumiem też pytania … [Read more…]
Mój stosunek do religii jest wiadomy. Nie zostałem obdarzony/pokarany wiarą, niemniej jednak szanuję czyjąś. Wiarę/drogę/wyznanie. Nie moja sprawa, nie mój problem, nic mi do tego. Nie uczestniczę, nie dotykam, nie uznaję. Niemniej jednak uważam, że – czym innym jest postawienie mi pod oknem ołtarza i przejście procesji, czym innym, jak sąsiadka przyjdzie zbierać kasę na … [Read more…]
Jakiś miesiąc temu (delikatnie zlalalowani) wracaliśmy sobie z kolegą Ardianem z koncertu w Fabryce Pełnej Życia i wpadłem na taki pomysł, że podzielę się refleksją, jak to dobrze, miło i bezpiecznie czuję się w swoim mieście. Że często zdarza mi się wracać nocą z różnych miejsc do domu. Piechotą. Bo lubię iść przez Dąbrowę różnymi … [Read more…]
Od przyszłego roku szkolnego oprócz darmowych podręczników każdy uczeń dostanie po trzy stówy „wyprawki”, które jego starzy będą mogli sobie wydać według własnego uznania. Pominę na chwilę oczywisty fakt, że wróci do ludzi tylko część ich własnych, zabranych z okazji podatków piniendzy. Ola zwróciła uwagę na coś innego: gdyby wziąć jedną tylko (powiedzmy dwudziestopięcioosobową) klasę … [Read more…]
Na żaden mecz (a już na pewno nie do strefy kibica) bym pewnie nie poszedł (gdyż szanuję i jakoś tam rozumiem, ale po prostu nie umiem się tym przejąć), gdyby nie pobliski dyskont spożywczy, który jakiś czas temu zaoferował mojemu synowi album (o pięknym tytule „Dumni z naszych”) oraz możliwość uzupełniania go naklejkami. Bo wiadomo … [Read more…]