Author: ranyboskie

Jedzą banany. Iga zjadła pół i, oczywiście „dziękuje, już się najadła”. Antoni przeciwnie. Zeżarł całego i domaga się histerycznie jeszcze. Iga, nachylając się nad nim, z pogardą: – Opanuj się. Kto będzie tę kupę sprzątał……

 Trwa zabawa z Zatusiem. Ukochanym, jedynym oraz najwspanialszym.  Któryś tam wariant zabawy – podnoszenie. Przy kolejnej próbie Zatuś, zmęczony lekko:  – Oj, ty coraz cięższa jesteś…  – Plecy mam takie ciężkie.  

 – Tato, pasują mi te kapcie do spódnicy?  – Pewnie. Wszystko ci pasuje.  – Nie wszystko.  – To znaczy?  – Ty mi nie pasujesz… – dramatyczna pauza – …do kompletu.

Wróciła z przedszkola i zdaje relację. Częściową, oczywiście.  – Powiedziałam dzisiaj rano Bartkowi, że się z nim ożenię.  – Chyba wyjdziesz za niego za mąż.  – Ale powiedziałam, że się z nim ożenię!!!  – Aha. I co on na to?  – Rozpłakał się. Chyba ze szczęścia.

 Wychodzimy z kąpieli. Zza drzwi łazienki (czyli z pokoju po prostu) dobiega krzyk niejakiego brata. Znaczy – obudził się. I jest głodny. Gdyż zazwyczaj w zestawie.  Mówię:  – Oho! Chyba go mama tłucze.  Następuje kilka sekund napięcia, po czem z takim totalnym przekąsem:  – No. Na pewno… – szelmowskie spojrzenie – Pałą pewnie.

Siedzimy w poczekalni. Urocze i pełne wdzięku miejsce. Człowiek od wejścia ma ochotę zacząć wyć. Obsuwa godzinna. Wokół pełno nudzących się, chorych, bardziej chorych i strasznie chorych dzieci. Iga nieswoja, cicha i nieśmiała nagle. Wchrzania czekoladowe flipsy (bo normalnie mnie zwija w środku, jak ma iść na to badanie i staram się jej generalnie życie … [Read more…]

Mamrocze coś pod nosem. Nie słyszę co. Mamrocze znowu. Dociera do mnie jedno słowo, ale nie jestem pewna.  – Co ty mówisz, Iguś? ……………………  – No przecież słyszałam, że coś mówisz, powtórz.  – Nie mogę.  – Dlaczego?  – Bo to jest straszne zdanie.   Może głuchnę?  – No nie bądź taka, powiedz.  – Nie mogę. … [Read more…]

Gdyż już wiemy, jak głosować na bloga (wiemy też, że szanse marne, ale – co tam). Otóż: trzeba wysłać smsa o terści „A00151” na nr 7144 koszt – 1,22 (brutto, nigdy nie wiemy, co to znaczy). Ale – bez ciśnienia, rzecz jasna… Oto poszlaka, którą można nacisnąć:    poszlaka Dziękujemy.

 Środek nocy jest. Tak koło 2-3 gdzieś. Budzi się Iga z autentycznym i regularnym płaczem, krzykiem, przerażeniem.  – Co się stało? Igulku. Wszystko w porządku już. Jestem tu. Coś cię boli?  – Nieeeeeeeeeee!  – A co się dzieje?  – Miałam… yyyy… straszny… yyyy …sen…  – Ale już dobrze. Spokojnie, tak? – następuje przytulanie i głaskanie. … [Read more…]

 – Mamo, kto dzwonił?  – Babcia Ania. Przyjedzie dzisiaj. Powiedziała, że przywiezie ogórki kiszone. Sama ukisiła.  – Ja bardzo lubię się ogórkami kiszonymi kwasić.