Author: ranyboskie

 – Patrz! Bandaż mam!  – A co się stało?  – Palec mi zdechnął.

Gdyż babcia wyjeżdża na wycieczkę:  – A widzieliście franki szwajcarskie? Jak kolorowe papierki wyglądają? Pokazać? – i zanim cokolwiek, pokazuje. Nominał wynosi 200. Oglądamy.  Podajemy sobie z rąk do rąk. Kolejka Igi:  – Mamo? To są te pieniążki takie słodkie, które się je?  Babcia kończy pokaz w sposób taki że natychmiast.

– Bawimy się w „Harry Potter, czarne spodnie i magiczny gorset”! – …okej… – A ty będziesz tym chłopakiem, co się boi pająków… Jak on miał na imię… Wiem! Będziesz Romem!

 – Iga? Chcesz herbatki?  – Nie, dziękuję. Piłam już wczoraj.

Nastąpiła fascynacja literami. I próby składaniem ich w wyrazy. I książeczka jest taka, że są różne obrazki, a pod spodem napisy. Zasłaniamy ręką zwierzątki, a Iga odczytuje wyraz pod spodem.  – Hipopotam.  – Podglądałaś?  – Nieprawda! Ja niczego nie podejrzewam!

Poranek.  Dzień wolny, więc teoretyczna możliwość się wylegiwania istnieje. Bardzo teoretyczna.  – Tato! Bo Antek mnie drapie paznokciami od nóg!

– Zaton! Zastrasz Antka!

– Odłóż już ten zeszyt i idziemy myć zęby. – To nie jest zeszyt! – Tylko? – To jest książka. Tylko jeszcze nienapisana.

– Mamo, Mamo!!!!MAMOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!RATUNKU!!!!!!  Wpada do kuchni, głowa uwięziona w różowej kiecce.  – Pomóż mi!!!!  Pomagam. Stoi chudzina, świeci klatą i z obrażoną miną mówi:  – Ta sukienka jest nieludzka.

Antek pechowo zasnął przed obiadem. Mamy skrupuły, ale jeść trzeba. Talerze wjeżdżają na stół.  Synu podnosi głowę. Iga:  – Oho! Jedzenie wyczuł!