Author: ranyboskie

– A ciocia Agata… – Tak? – A ciocia Agata… – No co? – A ciocia Agata ma takie malutkie. ……………………………………………….. ……………………………………………….. – Co ma malutkie? – A ciocia Agata ma takie malutkie cycuski, wies? Wiem. Ciocia Agata też się domyśla.

– Proszę kończyć. I do kąpieli- wybiła siódma. Grają w „Dorę” na komputerze. Niechętnie siostra odsuwa się sprzed klawiatury. Antoni protestuje. Proszę drugi i trzeci raz. I nico. Kategorycznie zatem: – Natychmiast. Już. Kąpiel – i wyłączam grę. Następuje wybuch. Antoni staje przede mną w pozie klasycznej – palcem wymierza i tupie. – JESTEŚ NIEGZECNA, MAMO!!!! … [Read more…]

Po kąpieli. Syn ma bardzo, bardzo suchą skórę. Bronimy się przed terminem „atopowa”, ale nakupiliśmy specyfików. – Atoś, chodź. posmaruję cię. – Nie lubię smarowania. Przetacza się po łóżku, biega, fikołki robi. – Antoś, no chodź. Nie będzie cię swędzieć, będzie miło. cisza. – Chodź, synku. cisza. – Antoś! Syn z zatkanymi uszami, w kąciku, goły. … [Read more…]

   Gdyż powstają piosenki o takich refrenach:    – Nie dotykaj okoliczności,    Za karę umyjesz mi nogi!

Przebrała się. W sensie, że niebieska chusta na głowę i ramiona. Antkowi wręczyła srebrną laskę i że niby są Józefem i Marią. Zaproszenie poszło, siedzimy, oglądamy, przedstawienie trwa: – Witam Państwa na jasełkach. Teraz powiem wiersz: Jezus się rodzi Narodziny trwają A zwięrzęta…. yyyyyyyyy                       …umierają.      

 – Dziadek! Patrz – ząb mi się rusza!  – Kto idzie?!

Ryczą, wyją, dochodzą się. Zerkam na zegarek. 22.00.  – Czy wy pójdziecie kiedyś spać? Zza framugi bezczelnie uśmiechnięta gęba syna: – Nigdy!

 W przedszkolu jest teraz ostra nauka – trzy magiczne słowa.   Bawimy się.  Antek:  – Dziękuję.  – Za co?  – Że się bawisz.  – No co ty? Nie musisz mi za to dziękować przecież. Daj spokój.  – Przepraszam…  

Jest fascynacja literami, pisaniem („wesołh śfiont”) i w ogóle. Tymczasem jednak wzięła Iga jakiś katalog i snuje opowieść jakąś. Że niby czyta. Cuda, wianki, księżniczki, czarownice, wszystko. No i tak leci z tą opowieścią leci, w pewnym momencie Robert wskazuje jakiś autentyczny wyraz i: – A co tu jest napisane? Wzrok pełen dezaprobaty: – Mógłbyś … [Read more…]

– Idziesz kupę?  – Nie. Kupkę. Malutką.