Poszła do kiosku. Bo do jakichś działań potrzebna była taśma klejąca. I gazeta (pierwsza z brzegu). Wraca. Dzwonek. Otwieram. Uchylam właściwie. Stoi z tą gazetą (dziennikiem jakimś) przed drzwiami: – Dzień dobry. Czy chciałby pan porozmawiać o bogu?
Leży w słuchawkach. Po pytaniu, które za chwilę padnie, wnioskujemy, że słucha „Bajki o misiu” (Lao Che). Gdyż: – Tato? A jak się gra w ciula?
– Ja bym chciał zostać kowalem… …albo agentem…
Łazi po domu i śpiewa (a tekst nabiera na dwuznaczności): „relatywizm moralny ja tego nie rozumiem”
– Umyj zęby, bo ci będzie kopało z paszczy. – Hulk i tak ma śmierdzątsze…
– Nie wkładaj tych paluchów do buzi! – Ale ja nie mam na nich zarazków. – Skąd wiesz? – Bo czekam, aż zejdą i dopiero wtedy wkładam…
…czyli Igieły praca na konkurs…
Pani w przedszkolu zadała pytanie: – A jak do was mówią rodzice? Jak was nazywają? Antoni zgodnie z prawdą odpowiedział (tak przynajmniej relacjonuje), że tata różnie: – Antyk, Marian albo Mariusz.
Ola ogłosiła, że jeżeli drugie śniadanie nie będzie zjadane, nie będą wydawane pieniądze „do sklepiku” (bo – jak wiadomo – jest sklepik, jest impreza). Otwieramy dziś rano pudełko na kanapkę: