Mieliśmy w pracy wigilię taką. Pracową. Iga z nami. Na pół godzinki. Białe obrusy, świeczki, serwety, karpie, grzybowa, kapusta, ziemniaczki i cała świetlica szkolna zapełniona. Jest miło. Gdzieś tak w połowie swego posiłku rozgląda się Iga po sali i przemawia. Krótko, ale treściwie:
– Smacznego, ludzie!
ranyboskie
Robert Strzała, wnioski, komentarze, zapiski (2002 - ...)
