Przebrała się. W sensie, że niebieska chusta na głowę i ramiona. Antkowi wręczyła srebrną laskę i że niby są Józefem i Marią. Zaproszenie poszło, siedzimy, oglądamy, przedstawienie trwa: – Witam Państwa na jasełkach. Teraz powiem wiersz: Jezus się rodzi Narodziny trwają A zwięrzęta…. yyyyyyyyy …umierają.
– Dziadek! Patrz – ząb mi się rusza! – Kto idzie?!
Ryczą, wyją, dochodzą się. Zerkam na zegarek. 22.00. – Czy wy pójdziecie kiedyś spać? Zza framugi bezczelnie uśmiechnięta gęba syna: – Nigdy!
W przedszkolu jest teraz ostra nauka – trzy magiczne słowa. Bawimy się. Antek: – Dziękuję. – Za co? – Że się bawisz. – No co ty? Nie musisz mi za to dziękować przecież. Daj spokój. – Przepraszam…
Jest fascynacja literami, pisaniem („wesołh śfiont”) i w ogóle. Tymczasem jednak wzięła Iga jakiś katalog i snuje opowieść jakąś. Że niby czyta. Cuda, wianki, księżniczki, czarownice, wszystko. No i tak leci z tą opowieścią leci, w pewnym momencie Robert wskazuje jakiś autentyczny wyraz i: – A co tu jest napisane? Wzrok pełen dezaprobaty: – Mógłbyś … [Read more…]
– Idziesz kupę? – Nie. Kupkę. Malutką.
Bal jest karnawałowy w przedszkolu. Wymyśliła i uparła się, że będzie przebrana za dziewczynkę z zapałkami. Choć dziś pojawił się pewien problem: – Bo jak ja już będę na balu w tym przebraniu, to mam tak tylko tańczyć smutno, czy siedzieć w kącie i sprzedawać te zapałki?
Wychodzi z kąpieli. Długiej. – O nie! Ręce mi się postarzały!!!