– Iguś, nie baw się tym talerzem, ja cię proszę. – A czemu? – A temu, że ci upadnie, się potrzaska i będzie pełno szkieł wszędzie. Między innymi na materacu. Chcesz spać w takich szkłach? – Nie chcę. – No właśnie. – … – … – A ty chcesz?
Generalnie Iga stwierdziła, że nie chce żadnego Świętego Mikołaja w swoim domu (jakiś inny – nie-święty może być), a jeśli tenże ma się, jak wieść niesie, pojawić w przyszłości w przedszkolu, to trudno – ona zostanie w domu, bo nie chce go widzieć, boi się oraz go nie lubi (zdarza się). Nie przeszkodziło jej to … [Read more…]
Rysuje. Robi to niemal notorycznie. I nad tym rysunkiem kolejnym z rzędu śpiewa. Refren piosenki jest taki, że: – Narysuję sobie, co tam będę chciała; proszę mnie nie pytać o nic…
Ola upiekła ciasto. Podobno piernik. Takie jest w każdym razie ustalenie. Bez względu na nazwę – dobry. Jemy zatem. Iga: – Dobry ten piórnik.
Ogląda z babcią zdjęcia. – Pokaż mi, jak byłaś panną młodą. Proszę, proszę! Babcia wyciąga kolejne albumy. Prezentuje. -Piękna. Piękna byłaś, babciu! Chciałamby mieć taką sukienkę. I taki welon. Chciałamby być panna młodą. A to kto? – Dziadek. – TO ZA DZIADKA POSZŁAŚ????????????
Rysuje. I pod nosem sobie do tego rysunku gada/mruczy: – […] już nie jesteś Arielką, jesteś prawdziwym człowiekiem miasta.
Robert się zwraca. Z prośbą: – Zaśpiewaj mi tę piosenkę, co mama mówiła. Proszę. – Nie zaśpiewam ci. – Czemu? – Bo mamie tylko ją śpiewam. – Ale dlaczego? – Bo chłopaki nigdy nie słuchają.
Ola poszła na kurs. Żeby „nauczyć się jedzić samochodem”. Siedzą sobie zatem w domu Iga, Antek (właściwie leży) i Robek. Nagle za oknem słychać, że się alarm komuś włączył w samochodzie. Pierworodna. Natychmiast: – Oho! Chyba mama jedzie…
– A na tym rysunku nie ma wilka, wiesz? – Tak? A dlaczego? – Bo tu gajowy od razu przyszedł i go zastrzelił.
– Poczęstowałabyś dziadka chrupkami. – Ale przecież dziadziuś nie ma zębów…