Month: wrzesień 2009

 – A mnie się podobają pająki i owady. Nawet jak robią mi BĄBLI.

 Ola potrąciła łokciem, stojącą na stole butelkę:  -Ej! Mogłaś to wylać, kobieto!

 Siedzi i coś tam w komputerze grzebie. W ubieranki „gra”. W tym samym czasie Ola karmi Antka, a Robek sprawdza jakieś prace.  Wtem:  – Mamo? Możesz tu podejść na chwilę.  – No akurat w tej chwili nie mogę…  – A może weź dziecko i oddaj ojcu.

 Iga czymś tam się bawi, za jej plecami Robek trzyma Antka na kolanach. Wtem dziewczynka się odwraca i pyta:   – No coś ty zrobił z tym dzieckiem.  Robek mruczy. Sam do siebie:   – Zrobiłem je.  Niestety nie docenia słuchu swej córki. Gdyż:   – A jak? Pokaż!  

 – Kiedy jesteś w pracy, to nie możesz mnie zobacyć…

 Rozmawia przez telefon. To znaczy – udaje, że rozmawia. Gada, co jej ślina na język przyniesie. Bez przerwy i przez piętnaście minut. W pewnym bierze odech i rzuca do słuchawki zdaniem:  – …i jeszcze w kwestii makaronu… Niestety nie dowiedzieliśmy się na czym polega ta kwestia…

 W rozmowie uczestniczą – Zatuś i Robek, ostatnie zdanie należy tradycyjnie do Igi:  – I bierzesz kilo kukułek, kroisz każdą na pół i wrzucasz do butelki albo słoika. Zalewasz to i odstawiasz.  – Ale czym zalewasz? Wódką czy spirytusem?  Tu następuję wtrącenie:  – Zalewajką. Pycha.

 Ola wyszła do sklepu. I nie ma jej jakiś czas. Nagle, gdzieś nieopodal chłop zaczyna koszenie trawy. Kosiarką.  Iga:  – Oho… chyba skosili mamę…

Śpiewa piosenkę. Refren:  – Żałosna twarz! Żałosna twa-a-a-a-arz!

 Antek zrobił kupę. Sporą. W pieluchę. Komentarz starszej siostry:  – Patrz jaki ZAWODOLONY!