Month: styczeń 2009

 W rolach głównych Iga i Matka. Zaczyna Iga:  – Co robisz?  – Będę się kąpać. – Czemu?  – A bo jestem brudas. Wczoraj się nie kąpałam.  – Pokaż…  – Ale co?  – No, jak śmierdzisz…

 Ola:          – Robek? Czy tobie się coś nie podoba?  Iga:          – Mnie się nie podoba.          – Tak? A co?          – Mama.

   – Popatrz, co zrobiłam z tych klocków!    – A co to jest?    – To jest taka ryba specjalna. Nazywa się stworzenie i zęby u niej występują.    – A.

 – Chodź się pobawimy, że będziemy jeść mamę?  – Ale czemu chcesz ją zjeśc?  – Bo jest obrzydliwa.

 – Masz tu, mamo, lizaka. Jest smakowity i śmierdzący.

 – Iga, kupiłam ci vibovit.  – To niesamowite.

 Złapała za słuchawkę i przemawia. Do matki swej:    – Ola? Jak będziesz szła z pracy, to kup mi lizaka. A jak mi nie kupisz lizaka, to kup sobie piwo. „Nasze pokolenie już wybrało”

Potrafi się zachwycić wszystkim. Dziś wlazła do ubikacji i:    – Ale ty pięknie sikasz, tato!

 Kiedy na przykład nad ranem (między trzecią i czwartą) następują wymioty. Przebudzające. I wśród płaczu, dezorientacji i zdziwienia pada pytanie:  – Ale czemu tak??                                                       ….to nie wiemy, co odpowiedziec…                                                                       …bo jest w tym pytaniu jakieś ogromne poczucie winy trzyletniej dziewczynki.    

 – Iga? Słyszysz mnie?  – Nie słyszę.